Υπάρχουν και μικρότερα και μεγαλύτερα δοχεία δεξαμενών, τα οποία συνήθως έχουν μέγεθος διαφορετικό από τα τυπικά μεγέθη ISO. Για παράδειγμα, υπάρχουν δοχεία δεξαμενών 27.000 λίτρων (5.900 γαλλ. Ο εμπορικός οργανισμός ITCO εκτιμά ότι από την 1η Ιανουαρίου 2024, ο παγκόσμιος στόλος δεξαμενών εμπορευματοκιβωτίων ανέρχεται σε 848.400 μονάδες.[2] Τα περισσότερα από αυτά τα δοχεία δεξαμενών ανήκουν σε χειριστές και εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης. Τα εμπορευματοκιβώτια δεξαμενών ISO που κατασκευάζονται για τη μεταφορά επικίνδυνου φορτίου πρέπει να πληρούν μια ποικιλία κανονισμών, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, των IMDG, ADR-RID-US DOT και άλλων. 

T11

Υπάρχουν διάφοροι τύποι φορητών δεξαμενών του ΟΗΕ, ο πιο συνηθισμένος από τους οποίους είναι ο T11, καθώς επιτρέπεται η μεταφορά χιλίων ή περισσότερων επικίνδυνων χημικών ουσιών. Υπάρχουν εκατοντάδες χειριστές εμπορευματοκιβωτίων δεξαμενών σε όλο τον κόσμο. μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την υπηρεσία που προσφέρουν. Οι μεγαλύτεροι φορείς εκμετάλλευσης προσφέρουν συνήθως ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, ενώ οι μικρότεροι φορείς μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες μόνο σε μία περιοχή ή με έναν τύπο δεξαμενής.

ΤYΠΟΙ ΤΑΝΚ ΚΟΝΤΕΙΝΕΡ

Δεξαμενή σώματος ανταλλαγής - ένα σώμα ανταλλαγής έχει μια μεγαλύτερη δεξαμενή που είναι μεγαλύτερη από το πλαίσιο, συνήθως μήκους 23 ή 25 πόδια (7,01 ή 7,62 μέτρα)
Δεξαμενή ποιότητας τροφίμων - ένα τυπικό δοχείο δεξαμενής που μπορεί να φορτωθεί μόνο με προϊόντα ποιότητας τροφίμων
Reefer tank - μια δεξαμενή με δυνατότητα ψύξης ("ψύξης") του προς μεταφορά προϊόντος
Δεξαμενή αερίου - μια δεξαμενή που είναι κατάλληλη για τη μεταφορά αερίων
Δεξαμενή σιλό - δεξαμενή για τη μεταφορά κόκκων και σκονών
Δοχείο T1 ISO (για κρασί και ελαφριά υγρά)
Δοχείο T4 ISO (για μη επικίνδυνα βρώσιμα και μη έλαια)
Δοχείο δεξαμενής ISO T11 (για μη επικίνδυνα χημικά)
Δοχείο T14 ISO (για επικίνδυνα χημικά και οξέα όπως HCl και χλωριούχος ψευδάργυρος)
Δοχείο T50 ISO (για υγραέριο και αέριο αμμωνίας)
T75 Δοχείο ISO (για κρυογονικά υγρά)[3]
Δεξαμενή SWAP (για φορτία άνω των 26.000 έως 32.000 μετρικών τόνων ή 25.600 έως 31.500 μακριών τόνων ή 28.700 έως 35.300 κοντών τόνων)
Δοχείο ISO με επένδυση από καουτσούκ (για χημικά με βάση το οξύ)

Η ιδέα του δοχείου δεξαμενών χρησιμοποιήθηκε επίσης στην Ευρώπη από τον Bob Fossey, έναν μηχανικό που εργάστηκε για την Williams Fairclough στο Λονδίνο. Βελτίωσαν τις αμερικάνικες ελλειπτικές δεξαμενές εμπορευματοκιβωτίων με πλαίσιο της δεκαετίας του 1950, οι οποίες συχνά φέρουν συγκεκριμένα λιπαντικά κινητήρα των ΗΠΑ για τα αεροσκάφη του Υπουργείου Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου που κατασκευάστηκαν στο Πρέστον του Λανκασάιρ. Το 1964, ο Fairclough κατασκεύασε μια δεξαμενή swap αμαξώματος για συνδυασμένη μεταφορά με φορτηγό και τρένο, αλλά δεν έχει κατασκευαστεί ακόμη σύμφωνα με τα πρότυπα ISO. Το 1966 ξεκίνησε η εμπορική παραγωγή και ένα χρόνο αργότερα αναπτύχθηκε το πρώτο δοχείο δεξαμενής σε διαστάσεις ISO. Τα πρώτα δοχεία δεξαμενών μαζικής παραγωγής αγοράστηκαν από την Trafpak, μέρος του Pakhoed.
Το 1969, το ISOTANK καταχωρήθηκε ως όνομα από τον Andrews of Aintree Ltd., Liverpool. Ήταν οι πρώτες δεξαμενές εμπορευματοκιβωτίων ISO στον κόσμο που έλαβαν εγκρίσεις σχεδιασμού του Lloyds Register και του Υπουργείου Επικίνδυνων Εμπορευμάτων του Ηνωμένου Βασιλείου για διεθνείς μεταφορές. Ήταν απαραίτητες και πρόσθετες στις εγκρίσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλές καλές συμβουλές λήφθηκαν από αρκετές σχετικές, υγιείς αρχές στις ΗΠΑ. Καναδάς; Αυστραλία; R S Africa et al..
Κατασκευάστηκε από τον Andrews of Aintree., Liverpool, και δοκιμάστηκε στις ερευνητικές εγκαταστάσεις Ellis. Ο George Lambert, ο σχεδιαστής του ISOTANK, ήταν επίσης ο επικεφαλής του τμήματος της εταιρείας, επομένως υπεύθυνος για τις πωλήσεις ή την παροχή συμβουλών στους πελάτες σχετικά με το ευρύ φάσμα πολύπλοκων θεμάτων του νέου προϊόντος.
Αυτή η πρώτη παραγγελία στον Andrews προήλθε από μια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία που εισέρχονταν στα ευαίσθητα υγρά χύδην μέσω ISO. Αναφέρθηκε ως κερδισμένο βάσει των εγκεκριμένων δεδομένων και της φήμης. Η αρχική παραγγελία ήταν για 20 μονωτικές και ηλεκτρικά θερμαινόμενες μονάδες, 10 για επικίνδυνες ουσίες, 10 για μη επικίνδυνες ουσίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, το δοχείο δεξαμενής εξελίχθηκε στη σημερινή του μορφή και η παραγωγή ήταν επίσης καλά σε εξέλιξη. Τις πρώτες μέρες, η παραγωγή γινόταν στην Ευρώπη. Το 2010 και μετά, η παραγωγή γίνεται κυρίως στην Κίνα και τη Νότια Αφρική.